Ülser Öpüşmeyle Bulaşır Mı? Bir Aşkın Göğüs Kafesindeki Sırrı
Hayat, bazen en basit sorularla bizi delip geçer. “Ülser öpüşmeyle bulaşır mı?” diye sormak, kulağa tuhaf gelebilir. Ama işte bu soruyu ben de, geçtiğimiz kış akşamı bir öpücüğün ardından kendi kendime sordum. Hem de öyle bir öpücük ki, sormak zorunda kaldım. Çünkü o öpücüğün ardından bir şeyler değişti, belki de her şey değişti.
İlk Buluşma ve O Sıcaklık
Zeynep’i ilk kez gördüğümde, tüm dünyam yavaşladı. Kayseri’nin soğuk bir akşamında, sıcacık bir kafede karşılıklı oturuyorduk. Her şey normaldi aslında, ama bir gariplik vardı. Benim içimde, kalbimde, vücudumda bir şeyler yanlış gider gibiydi. Zeynep’in gözleriyle gözlerim buluştuğunda, bir anda tüylerim diken diken oldu. Gözlerinde bir huzur vardı. Ama aynı huzurun altında bir şey daha vardı. Belki bir korku, belki de bilinçaltıma sızan bir soru işareti.
İlk kez baş başa kaldığımızda, kahvemizi içerken muhabbetimiz de derinleşti. Konu, işler ve gündelik hayat derken, birden bir sessizlik oldu. O an gözlerimiz tekrar buluştu. Gözlerinde bir soru vardı, bir merak. Ve ben ne olduysa, onunla birlikte olma isteği içinde kaybolmuştum. O anlarda, öpücüğün gücüyle bağlanan bir şey vardı. Gerçekten çok duygusal anlar yaşadım. Ancak içimde bir ses hep vardı: “Zeynep’le öpecek miyim?”
Öpüşmeye karar verdiğimizde, önce bir çekingenlik vardı. Ama sonra her şey kayboldu. O öpücükle her şey değişti. Zeynep’in dudakları ne kadar sıcaktı. Duygularımın nasıl, ne zaman bu kadar karmaşık hale geldiğini anlayamadım. O kadar çok his vardı ki; korku, heyecan, mutluluk, biraz da huzursuzluk. Evet, bir an için huzursuz oldum. Çünkü öpücükle birleşen her şeyin sonunda bir soru vardı: “Ülser öpüşmeyle bulaşır mı?”
Bir Soru, Bir Kaygı
Zeynep’le o geceyi hatırlıyorum. Sonrasında birbirimize sarıldık, gülümsedik. Ancak, o gülümseme bir anlığına kayboldu ve içimde bir kaygı belirdi. “Acaba…” diye düşündüm. İçimdeki mühendis birden devreye girdi: “Hadi canım, öpüşmekle bir şey olmaz. Ülser, genelde stresle, yanlış beslenmeyle ve bazı bakterilerle ilişkili bir durumdur. O kadar abartma.” Ama içimdeki insan, duygusal tarafım, farklı düşünüyordu. “Ya bu kaygı doğruysa?” diye soruyordu. Belki de Zeynep’in dudaklarında bir şey vardı, belki de ben ona yakınlaşırken, bir şeyleri aktardım. Kafam karıştı, kalbim deli gibi atıyordu. Bir anda kaybolan o sıcaklık, yerini bir endişeye bıraktı. Öpüşmekle bir şeyler bulaşır mıydı? O an, bir şeyin farkına varmıştım: İkimizin de yaşadığı bu anın altındaki duygular, bir düşünce kadar kırılgan olabilirdi.
Gerçekten Bulaşır Mıydı?
O gece, her şey kayboldu. Sabah uyandığımda, aklımda sadece bir düşünce vardı. “Ülser öpüşmeyle bulaşır mı?” Hemen araştırmalara başladım. Okudukça, bildiklerimi sorgulamaya başladım. Ülserin çoğunlukla mide zarının iltihaplanması sonucu oluştuğunu öğrendim. Çoğu zaman, bir bakteri olan Helicobacter pylori yüzünden meydana geliyormuş. Ancak, öpüşme gibi doğrudan temasın bu duruma sebep olmadığını da okudum. “Ne saçmalıyorum ben?” diye kendi kendime güldüm. Ama işte, kaygı işte böyle bir şey. Yavaşça büyür, kaybolmaz, insanı terk etmez.
Zeynep’le tekrar buluştuk ve ona içimdeki kaygıdan bahsettim. O gülerek “Ne saçma bir şey, öpüşmekle olmuyor öyle şeyler,” dedi. Bunu duyduğumda içimde bir rahatlama hissettim. Ama içimdeki insan tarafı hala huzursuzdu, çünkü her şeyin içindeki o anı özlüyorum: O gülümseme, o anlık korku ve yine o ilginç soru… “Acaba bir şeyler bulaşır mı?”
Sonuç Olarak
Zeynep’le birlikte geçirdiğimiz o akşam, hayatımda bir dönüm noktasıydı. Birçok duyguyu bir arada yaşadım: Heyecan, mutluluk, kaygı ve belirsizlik. Ama şunu fark ettim: Hayat, çok küçük bir sorunun, çok büyük bir duyguyu tetiklemesiyle şekillenir. “Ülser öpüşmeyle bulaşır mı?” sorusuyla başladığım bu hikâye, bana duygusal bir derinlik kazandırdı. Kaygılarımız, içsel çatışmalarımız, bazen sadece düşündüğümüz kadar büyük olmayabiliyor. Sadece kalbimizin sesini dinlememiz, hislerimizin doğruluğunu kabul etmemiz gerekiyor.
Ve Zeynep’in dudaklarındaki sıcaklık… Belki de o gece, en çok o sıcaklıkla buldum içimdeki huzuru.